stress ka na ba?

(Homily delivered by Rev. John Stephen P. Besa, OP in Santo Domingo Church, Quezon City, PHILIPPINES)

December 11, 2013

Wednesday

Matthew 11: 28-30

Stress ka na ba?

Marami sa atin, nabibigatan, napapagod, at nahihirapan.

Lord, nabibigatan na po ako sa pasaway kong asawa’t mga anak isama mo pa ang aking boss sa trabaho.

Lord, napapagod na po ako sa sa walang sawang pag-aaral upang makasagot sa maraming exams sa pilosopiya at teolohiya.

Lord, nahihirapan na po ako makipagsapalaran sa buhay at minsan sa karamdaman.

Mabigat. Nakakapagod. Mahirap.

Kaya naman eksakto ang paanyaya ng Ebanghelyo ayon kay San Mateo sa araw na ito.

“Come to me, all you who labor and overburdened and I will give you rest”

(Magsiparito sa akin, kayong lahat na nangapapagal at nangabibigatang lubha, at kayo'y aking papagpapahingahin)

Ang pambungad na paanyaya ni Kristo sa atin ay “to come” “magparito” ay nagpapahiwatig ng pagkakaroon natin ng distansiya o agwat sa Diyos.

Alam niyo po mga kapatid, bukod tangi lamang po ang mga verses na ito sa Ebanghelyo ni San Mateo, ibig sabihin, hindi po ito matatagpuan sa iba pang Ebanghelyo.  At kung atin pong babalikan ang original sense ng ating Ebanghelyo, ating matutunghayan na ang paanyaya ni Kristo ay para po sa mga “outsiders”, o yung “taga labas” ang mga  hindi pa kabilang sa mga disipulo ni Kristo, ang mga hindi pa naniniwala kay Kristo.

Sa akin naman pong palagay, lahat tayo dito ay tumugon sa paanyayaya ni Kristo na lumapit sa kanya “to come” “magparito” . Hindi  na po tayo “outsiders”, my brothers and sisters “insiders” na po tayo. Kung tutuusin nga po, close na po tayo sa Diyos sapagkat  inaaraw-araw natin ang paglapit sa Diyos, minsan pa nga po mas nauuna pa po kayo sa amin dito sa simbahan upang lumapit sa Diyos. Masasabi natin na ang lapit na natin sa Diyos.

Subalit ang ating Ebanghelyo ay hindi natatapos sa paanyayang : to come!, ito ay sinusundan ng isa pang action word “to take” “take my yoke upon you”, mas madadama natin sa saling-tagalog. . .“pasanin ninyo ang aking pamatok.”

Papaanong mabibigyan tayo ng kapahingahan gayong may papasanin naman pala? Kung nakinig ho kayo sa ating first reading from Isaiah nabanggit po doon “that the Lord gives strength to the wearied and strengthen the powerless” (nagbibigay ng lakas sa mga nanghihina, nagbibigay ng kalakasan sa mga wala ng lakas).

Ginamit din po ang salitang  yoke  sa tagalong ho ay “pamaatok” na karaniwang ginagamit sa mga hayop na tumutulong sa pag-aararo ng mga sakahan. Hindi po ito yung araro, iba po iyon, ito po yung kahoy na nakapatong sa batok ng hayop habang nagaararo. Ang pamatok ay sumisimbolo ng dalawang bagay, una, ang pagtatrabaho sa sakahan at pangalawa, ang pagsunod sa kanyang amo. Ito sumakatuwid ay simbolo ng paggalaw at simbolo ng pagsunod,  isang hamon upang sumunod at  magkaroon ng buhay kasama si Kristo.

Marami sa atin hirap sumunod. Kaya siguro tayo nahihirapan sa ating karamdaman ay dahil hindi tayo sumusunod sa payo ng mga duktor. Kaya siguro nawawala na ang ating bokasyon ay dahil hindi tayo sumusunod sa ating mga formators. Kaya siguro nalulunod na tayo sa kasalanan ay dahil ginawa na nating hobby ang magkasala.

Marami sa atin lapit ng lapit sa Diyos ngunit hindi naman sumusunod. Maraming dasal ng dasal ngunit tsismis naman ng tsismis. Araw-araw kung magsimba ngunit simangot naman ng simangot.

Ang mga katoliko ngayon lapit lang ng lapit sa Diyos ngunit ayaw sumusunod.

Malinaw sa ating Ebanghelyo na ang ating relasyon sa Diyos ay hindi natatapos sa paglapit, ito ay nagpapatuloy sa “pagsunod.”  Pagsunod sa kanyang mga aral at gawa.

Sa akin pong 11 years sa seminaryo marami na pong instances na ako ay naiistress – mahirap, mabigat, nakakapagod. Subalit patuloy kong nalampasan ang lahat ng ito, sa dalawang rason, lumalapit ako sa Diyos, at sumusunod ako sa Diyos.   

Napapanahon din ngayong  panahon ng advent, habang tayo ay malugod na naghihintay sa pagdating ng ating Panginoon,  na huwag lang tayong lumapit sa Diyos, sumunod din tayo sa kanyang salita at gawa.

Dahil ang tunay na kapahingaan at kaginhawaan ay hindi ang kawalan ng ginagawa ngunit ang pagsunod sa Diyos, pagsunod sa kanyang salita at gawa.

Stress ka pa rin ba?

Lapit lang sa Diyos at sumunod lang sa Diyos.